Terapia Integracji Sensorycznej

Twórcą teorii i metody terapii Integracji Sensorycznej - SI była nieżyjąca już dr J.Ayres - psycholog i terapeuta zajęciowy, pracownik Uniwersytetu Kalifornijskiego. W latach siedemdziesiątych w oparciu o wiedzę z zakresu neurobiologi, neurofizjologii, psychologii i własne oraz współpracowników doświadczenia kliniczne sformułowała hipotezy wskazujące na implikacje funkcji psychoneurologicznych w szeroko rozumianych procesach uczenia się.

Metoda terapii SI kierowana jest w pierwszej kolejności do dzieci z trudnościami w uczeniu się (dysleksja , dysgrafia) i autyzmie. Może być również stosowana w usprawnianiu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, upośledzonych umysłowo, z ADHD, niewidomych i innych. Terapia SI koryguje nieprawidłowości w zakresie:

• postawy
• koordynacji ruchowej
• mowy
• percepcji wzrokowej
• percepcji słuchowej
• funkcji poznawczych

Dzięki temu dziecko osiąga lepszą sprawność fizyczną w zakresie: reakcji posturalnych, regulacji napięcia mięśniowego, równowagi, planowania ruchu i koordynacji wzrokowo-ruchowej. A także staje się bardziej samodzielne, odporne na niepowodzenia, wytrwalsze w pokonywaniu trudności,  lepiej radzi sobie w nauce i kontaktach rówieśniczych.
Terapia i teoria SI może być wykorzystywana również w działalności profilaktycznej. Stymulując prawidłowy rozwój dzieci już od wieku niemowlęcego, szczególnie w przypadku tzw. grupy ryzyka okołoporodowego, zapobiegamy późniejszym nieprawidłowościom rozwojowym.

Kiedy zwrócić się do terapeuty SI? 

Lista objawów zaburzeń integracji sensorycznej jest bardzo długa. Nie znaczy to, że wszystkie one występują u jednego dziecka. Jeśli jednak któreś z poniższych stwierdzeń opisuje Twoje dziecko, powinieneś zwrócić się do Terapeuty Integracji Sensorycznej:

• reaguje na dotyk agresją lub wycofaniem się,

• nie lubi dotykać nowych faktur,

• nie lubi lekkiego dotyku a toleruje stanowczy,

• nie lubi: mycia twarzy, czesania, obcinania paznokci, mycia zębów,

• boi się wysokości i ruchu, lub odczuwa mdłości w wyniku niewielkiego ruchu bądź wysokości,

• niechętnie ryzykuje oraz próbuje nowych rzeczy,

• czuje duży dyskomfort w zatłoczonych miejscach,

• je mało zróżnicowane jedzenie i/lub ma dużą wrażliwość na zapachy,

• bywa nadmiernie pobudzone i aktywne,

• łatwo się rozprasza,

• ma trudności z zabawami manipulacyjnymi (pisanie, zapinanie guzików, wycinanie itp.),

• wydaje się niezdarne, często upada, potyka się,

• nie reaguje na ból i nie zauważa innych bodźców dotykowych,

• często i zbyt mocno dotyka inne osoby,

• uczestniczy w niebezpiecznych zabawach np. zbyt wysokie wspinanie się,

• preferuje intensywne, długo trwające zabawy typu huśtanie, kręcenie, często bez objawów dyskomfortu,

• lubi bardzo głośne dźwięki np. głośno grająca muzyka, telewizor,

• ma opóźnioną mowę lub trudności z wymową.

• ma słabe umiejętności z zakresu dużej motoryki np. kopanie, łapanie, rzucanie piłki,

• ma trudności z naśladowaniem ruchów,

• ma trudności z utrzymaniem równowagi,

• preferuje znane aktywności i zabawy,

• preferuje aktywności statyczne, siedzące np. oglądanie telewizji, czytanie książek.